กลับหน้าแรก / Main Menu

เพลงสดุดี 137 / Psalms 137

[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16] [17] [18] [19] [20] [21] [22] [23] [24] [25] [26] [27] [28] [29] [30] [31] [32] [33] [34] [35] [36] [37] [38] [39] [40] [41] [42] [43] [44] [45] [46] [47] [48] [49] [50] [51] [52] [53] [54] [55] [56] [57] [58] [59] [60] [61] [62] [63] [64] [65] [66] [67] [68] [69] [70] [71] [72] [73] [74] [75] [76] [77] [78] [79] [80] [81] [82] [83] [84] [85] [86] [87] [88] [89] [90] [91] [92] [93] [94] [95] [96] [97] [98] [99] [100] [101] [102] [103] [104] [105] [106] [107] [108] [109] [110] [111] [112] [113] [114] [115] [116] [117] [118] [119] [120] [121] [122] [123] [124] [125] [126] [127] [128] [129] [130] [131] [132] [133] [134] [135] [136] [137] [138] [139] [140] [141] [142] [143] [144] [145] [146] [147] [148] [149] [150]

ความมั่นคงของพวกยิวในเมื่อเขาเป็นเชลย
137:1 ณ ริมฝั่งแม่น้ำทั้งหลายแห่งบาบิโลน ที่นั่นพวกเราได้นั่งลง ใช่แล้ว พวกเราก็ร้องไห้เมื่อพวกเราได้ระลึกถึงศิโยน

The Constancy of the Jews in Captivity
137:1 By the rivers of Babylon, there we sat down, yea, we wept, when we remembered Zion.

137:2 พวกเราแขวนบรรดาพิณเขาคู่ของพวกเราไว้ที่ต้นหลิวทั้งหลายในท่ามกลางที่นั่น

137:2 We hanged our harps upon the willows in the midst thereof.

137:3 เพราะที่นั่น คนทั้งหลายที่ได้นำพวกเราไปเป็นเชลยอยากให้พวกเราร้องเพลง และคนทั้งหลายที่ได้ปล้นพวกเราอยากให้พวกเราสนุกสนาน โดยกล่าวว่า “ร้องเพลงแห่งศิโยนสักบทหนึ่งให้พวกข้าฟังหน่อยสิ”

137:3 For there they that carried us away captive required of us a song; and they that wasted us required of us mirth, saying, Sing us one of the songs of Zion.

137:4 พวกเราจะร้องเพลงของพระเยโฮวาห์ได้อย่างไร ในแผ่นดินต่างด้าว

137:4 How shall we sing the LORD'S song in a strange land?

137:5 ถ้าข้าลืมเจ้า โอ เยรูซาเล็มเอ๋ย ก็ขอให้มือขวาของข้าลืมฝีมือของมันเสีย

137:5 If I forget thee, O Jerusalem, let my right hand forget her cunning.

137:6 ถ้าข้าไม่ระลึกถึงเจ้า ขอให้ลิ้นของข้าเกาะติดเพดานปากของข้า ถ้าข้ามิได้ตั้งเยรูซาเล็มไว้เหนือความชื่นบานอันสูงที่สุดของข้า

137:6 If I do not remember thee, let my tongue cleave to the roof of my mouth; if I prefer not Jerusalem above my chief joy.

137:7 โอ ข้าแต่พระเยโฮวาห์ ขอทรงระลึกถึงคนเอโดมในวันแห่งเยรูซาเล็ม ผู้ที่ได้พูดว่า “จงทลายมันเสีย จงทลายมันเสีย จนถึงรากฐานของมัน”

137:7 Remember, O LORD, the children of Edom in the day of Jerusalem; who said, Rase it, rase it, even to the foundation thereof.

137:8 โอ ธิดาแห่งบาบิโลนเอ๋ย ซึ่งจะต้องถูกทำลายเสีย ความสุขจงมีแก่คนที่สนองเจ้าให้สมกับที่เจ้าได้กระทำกับพวกเรา

137:8 O daughter of Babylon, who art to be destroyed; happy shall he be, that rewardeth thee as thou hast served us.

137:9 ความสุขจงมีแก่คนที่จับและเหวี่ยงบรรดาลูกเล็กเด็กแดงของเจ้ากระแทกกับก้อนหินทั้งหลาย

137:9 Happy shall he be, that taketh and dasheth thy little ones against the stones.

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์ / Thai Bible King James Version

© 2006 Philip Pope