กลับหน้าแรก / Main Menu

 

สุภาษิต 17 / Proverbs 17

[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16] [17] [18] [19] [20] [21] [22] [23] [24] [25] [26] [27] [28] [29] [30] [31]

คำสั่งสอนเรื่องความดีกับความชั่วร้าย
17:1 เสบียงกรังหน่อยหนึ่งพร้อมกับความสงบที่นั่น ดีกว่าบ้านที่เต็มไปด้วยเครื่องบูชาทั้งหลายพร้อมกับการวิวาท

Instruction in Good Versus Evil
17:1 Better is a dry morsel, and quietness therewith, than an house full of sacrifices with strife.

17:2 คนรับใช้ที่มีสติปัญญาจะปกครองเหนือบุตรชายที่ทำให้เกิดความละอาย และจะได้ส่วนแบ่งมรดกท่ามกลางพวกพี่น้อง

17:2 A wise servant shall have rule over a son that causeth shame, and shall have part of the inheritance among the brethren.

17:3 เบ้าหลอมมีไว้สำหรับเงิน และเตาถลุงมีไว้สำหรับทองคำ แต่พระเยโฮวาห์ทรงทดลองใจทั้งหลาย

17:3 The fining pot is for silver, and the furnace for gold: but the LORD trieth the hearts.

17:4 คนที่กระทำความชั่วใส่ใจฟังริมฝีปากเท็จ และคนมุสาเงี่ยหูฟังลิ้นเหลวไหล

17:4 A wicked doer giveth heed to false lips; and a liar giveth ear to a naughty tongue.

17:5 ผู้ใดก็ตามที่เย้ยหยันคนยากจนก็ตำหนิพระผู้สร้างของเขา และคนที่ยินดีเมื่อเกิดภัยพิบัติต่าง ๆ จะไม่มีโทษก็หามิได้

17:5 Whoso mocketh the poor reproacheth his Maker: and he that is glad at calamities shall not be unpunished.

17:6 หลาน ๆ เป็นมงกุฎของคนชรา และสง่าราศีของบุตรทั้งหลายคือบิดาของพวกเขา

17:6 Children's children are the crown of old men; and the glory of children are their fathers.

17:7 วาจาสละสลวยไม่เหมาะสำหรับคนโง่ฉันใด ริมฝีปากที่มุสายิ่งไม่เหมาะสำหรับประมุขฉันนั้น

17:7 Excellent speech becometh not a fool: much less do lying lips a prince.

17:8 ของกำนัลก็เป็นเหมือนอย่างเพชรพลอยล้ำค่าในสายตาของคนที่มีของกำนัลนั้น ไม่ว่ามันจะหันไปทางไหนก็ตาม มันก็เจริญรุ่งเรือง

17:8 A gift is as a precious stone in the eyes of him that hath it: whithersoever it turneth, it prospereth.

17:9 คนที่ปิดบังการละเมิดก็เสาะหาความรัก แต่คนที่กล่าวเรื่องหนึ่งเรื่องใดซ้ำซากก็ทำให้เพื่อนสนิทแยกจากกัน

17:9 He that covereth a transgression seeketh love; but he that repeateth a matter separateth very friends.

17:10 การตักเตือนเข้าไปในคนที่มีสติปัญญาลึกกว่าการเฆี่ยนคนโง่สักร้อยที

17:10 A reproof entereth more into a wise man than an hundred stripes into a fool.

17:11 คนชั่วร้ายก็แสวงหาแต่การกบฏเท่านั้น ฉะนั้นผู้สื่อสารดุร้ายจะถูกส่งไปสู้เขา

17:11 An evil man seeketh only rebellion: therefore a cruel messenger shall be sent against him.

17:12 ให้แม่หมีที่ลูก ๆ ของมันถูกขโมยไปพบกับคน ยังดีกว่าไปพบคนโง่ในความโง่ของเขา

17:12 Let a bear robbed of her whelps meet a man, rather than a fool in his folly.

17:13 คนใดก็ตามที่ทำความชั่วร้ายตอบแทนความดี ความชั่วร้ายจะไม่พรากไปจากบ้านของเขา

17:13 Whoso rewardeth evil for good, evil shall not depart from his house.

17:14 การเริ่มต้นของการวิวาทก็เหมือนอย่างเมื่อคนปล่อยน้ำให้ไหลออก ฉะนั้นจงเลิกเสียจากการโต้แย้งกันก่อนเกิดการยุ่งวุ่นวายกับการโต้แย้งกันนั้น

17:14 The beginning of strife is as when one letteth out water: therefore leave off contention, before it be meddled with.

17:15 คนที่ช่วยให้คนชั่วร้ายเป็นฝ่ายถูกและคนที่ปรับโทษคนชอบธรรม ทั้งสองก็เป็นที่น่าสะอิดสะเอียนต่อพระเยโฮวาห์

17:15 He that justifieth the wicked, and he that condemneth the just, even they both are abomination to the LORD.

17:16 ทำไมมีราคาในมือของคนโง่ที่จะได้สติปัญญา เมื่อเห็นแล้วว่าเขาไม่มีใจที่จะได้สติปัญญานั้น

17:16 Wherefore is there a price in the hand of a fool to get wisdom, seeing he hath no heart to it?

17:17 มิตรสหายก็รักอยู่ทุกเวลา และพี่น้องก็เกิดมาเพื่อความทุกข์ยาก

17:17 A friend loveth at all times, and a brother is born for adversity.

17:18 คนที่ไร้ความเข้าใจก็ให้คำปฏิญาณ และกลายเป็นผู้ค้ำประกันต่อหน้าเพื่อนของตน

17:18 A man void of understanding striketh hands, and becometh surety in the presence of his friend.

17:19 คนที่รักการวิวาทก็รักการละเมิด และคนที่ทำประตูบ้านของตนให้สูงก็แสวงการทำลาย

17:19 He loveth transgression that loveth strife: and he that exalteth his gate seeketh destruction.

17:20 คนที่มีใจตลบตะแลงก็ไม่พบสิ่งดีใด ๆ และคนที่มีลิ้นดื้อรั้นก็ตกอยู่ในการประทุษร้าย

17:20 He that hath a froward heart findeth no good: and he that hath a perverse tongue falleth into mischief.

17:21 คนที่ให้กำเนิดคนโง่ ก็ทำให้เกิดความโศกเศร้าแก่ตนเอง และบิดาของคนโง่ไม่มีความชื่นบาน

17:21 He that begetteth a fool doeth it to his sorrow: and the father of a fool hath no joy.

17:22 ใจร่าเริงทำดีเหมือนอย่างยา แต่จิตใจที่แตกสลายทำให้กระดูกทั้งหลายแห้ง

17:22 A merry heart doeth good like a medicine: but a broken spirit drieth the bones.

17:23 คนชั่วรับสินบนจากอกเสื้อเพื่อผันแปรทางทั้งหลายแห่งความยุติธรรม

17:23 A wicked man taketh a gift out of the bosom to pervert the ways of judgment.

17:24 สติปัญญาอยู่ต่อหน้าคนที่มีความเข้าใจ แต่ตาของคนโง่อยู่ในที่สุดปลายแห่งแผ่นดินโลก

17:24 Wisdom is before him that hath understanding; but the eyes of a fool are in the ends of the earth.

17:25 บุตรชายโง่เป็นที่โศกสลดแก่บิดาของเขา และเป็นความขมขื่นแก่สตรีที่คลอดเขา

17:25 A foolish son is a grief to his father, and bitterness to her that bare him.

17:26 ที่จะลงโทษคนชอบธรรมก็ไม่ดีด้วย หรือที่จะโจมตีบรรดาประมุขเพราะเหตุความเที่ยงตรง

17:26 Also to punish the just is not good, nor to strike princes for equity.

17:27 คนที่มีความรู้ยับยั้งบรรดาถ้อยคำของตน และคนที่มีความเข้าใจก็มีจิตใจที่ยอดเยี่ยม

17:27 He that hath knowledge spareth his words: and a man of understanding is of an excellent spirit.

17:28 แม้แต่คนโง่ เมื่อเขานิ่งเสียก็นับว่าเป็นคนที่มีสติปัญญา และคนที่หุบริมฝีปากของตนก็นับว่าเป็นคนที่มีความเข้าใจ

17:28 Even a fool, when he holdeth his peace, is counted wise: and he that shutteth his lips is esteemed a man of understanding.

 

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์ / Thai Bible King James Version

© 2006 Philip Pope