กลับหน้าแรก / Main Menu

 

เยเรมีย์ 12 / Jeremiah 12

[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16] [17] [18] [19] [20] [21] [22] [23] [24] [25] [26] [27] [28] [29] [30] [31] [32] [33] [34] [35] [36] [37] [38] [39] [40] [41] [42] [43] [44] [45] [46] [47] [48] [49] [50] [51] [52]

คำร้องทุกข์ของเยเรมีย์และคำตอบจากพระเจ้า
12:1 พระองค์ทรงชอบธรรม โอ ข้าแต่พระเยโฮวาห์ เมื่อข้าพระองค์อ้อนวอนต่อพระองค์ แต่ขอให้ข้าพระองค์ได้พูดคุยกับพระองค์เรื่องคำตัดสินทั้งหลายของพระองค์ ทำไมทางของคนชั่วจึงจำเริญขึ้น ทำไมพวกเขาทุกคนมีความสุขที่ประพฤติอย่างทรยศอย่างมาก

Jeremiah's Complaint and God's Answer
12:1 Righteous art thou, O LORD, when I plead with thee: yet let me talk with thee of thy judgments: Wherefore doth the way of the wicked prosper? wherefore are all they happy that deal very treacherously?

12:2 พระองค์ได้ทรงปลูกพวกเขา ใช่แล้ว พวกเขาก็หยั่งรากลง พวกเขางอกขึ้น ใช่แล้ว พวกเขาออกผล พระองค์ทรงอยู่ใกล้ในปากของพวกเขา และไกลจากส่วนภายในของพวกเขา

12:2 Thou hast planted them, yea, they have taken root: they grow, yea, they bring forth fruit: thou art near in their mouth, and far from their reins.

12:3 โอ ข้าแต่พระเยโฮวาห์ แต่พระองค์ทรงรู้จักข้าพระองค์ พระองค์ได้ทรงเห็นข้าพระองค์ และได้ทรงทดลองใจของข้าพระองค์ที่มีต่อพระองค์ ขอทรงฉุดพวกเขาออกมาเหมือนพวกแกะสำหรับการฆ่า และเตรียมพวกเขาไว้สำหรับวันแห่งการฆ่า

12:3 But thou, O LORD, knowest me: thou hast seen me, and tried mine heart toward thee: pull them out like sheep for the slaughter, and prepare them for the day of slaughter.

12:4 แผ่นดินจะไว้ทุกข์นานเท่าใด และบรรดาผักหญ้าแห่งทุ่งนาทุกแห่งจะเหี่ยวแห้งไปนานเท่าใด เพราะความชั่วของคนทั้งหลายที่อาศัยอยู่ในนั้น สัตว์ป่าทั้งหลายถูกผลาญไปเสีย และนกทั้งหลาย เพราะพวกเขาได้กล่าวว่า “พระองค์จะไม่ทอดพระเนตรเห็นบั้นปลายสุดท้ายของพวกเรา”

12:4 How long shall the land mourn, and the herbs of every field wither, for the wickedness of them that dwell therein? the beasts are consumed, and the birds; because they said, He shall not see our last end.

12:5 “ถ้าเจ้าได้วิ่งแข่งกับบรรดาทหารราบ และพวกเขาได้ทำให้เจ้าเหน็ดเหนื่อย แล้วเจ้าจะแข่งกับพวกม้าได้อย่างไร และถ้าในแผ่นดินแห่งสันติภาพซึ่งเจ้าได้วางใจนั้น พวกเขายังได้ทำให้เจ้าเหน็ดเหนื่อย แล้วเจ้าจะทำอย่างไรในการล้นเอ่อแห่งแม่น้ำจอร์แดน

12:5 If thou hast run with the footmen, and they have wearied thee, then how canst thou contend with horses? and if in the land of peace, wherein thou trustedst, they wearied thee, then how wilt thou do in the swelling of Jordan?

12:6 เพราะว่าแม้แต่พี่น้องของเจ้า และวงศ์วานแห่งบิดาของเจ้า แม้แต่พวกเขาก็ได้กระทำการอย่างทรยศกับเจ้า ใช่แล้ว พวกเขาได้เรียกฝูงชนให้ไล่ตามเจ้าไป อย่าเชื่อพวกเขาเลย ถึงแม้ว่าพวกเขาพูดถ้อยคำไพเราะแก่เจ้า

12:6 For even thy brethren, and the house of thy father, even they have dealt treacherously with thee; yea, they have called a multitude after thee: believe them not, though they speak fair words unto thee.

12:7 เราได้ทอดทิ้งนิเวศน์ของเรา เราได้ละมรดกของเราไว้ เราได้มอบผู้ที่รักอย่างยิ่งแห่งจิตใจของเราไว้ในมือของบรรดาศัตรูของเธอแล้ว

12:7 I have forsaken mine house, I have left mine heritage; I have given the dearly beloved of my soul into the hand of her enemies.

12:8 มรดกของเราเป็นเหมือนสิงโตในป่าต่อเรา มันตะเบ็งเสียงเข้าใส่เรา เพราะฉะนั้นเราได้เกลียดมัน

12:8 Mine heritage is unto me as a lion in the forest; it crieth out against me: therefore have I hated it.

12:9 มรดกของเราเป็นเหมือนนกล่าเหยื่อต่อเรา นกทั้งหลายซึ่งอยู่รอบ ๆ มันต่อสู้กับมัน พวกเจ้าจงมาเถิด จงชุมนุมสัตว์ป่าทั้งปวงแห่งท้องทุ่ง จงมากัดกินเถิด

12:9 Mine heritage is unto me as a speckled bird, the birds round about are against her; come ye, assemble all the beasts of the field, come to devour.

12:10 พวกผู้เลี้ยงแกะเป็นอันมากได้ทำลายสวนองุ่นของเราเสีย พวกเขาได้เหยียบย่ำส่วนของเราไว้ใต้ฝ่าเท้า พวกเขาได้ทำให้ส่วนอันน่าอภิรมย์ของเราเป็นถิ่นทุรกันดารที่รกร้าง

12:10 Many pastors have destroyed my vineyard, they have trodden my portion under foot, they have made my pleasant portion a desolate wilderness.

12:11 พวกเขาได้ทำให้ส่วนนั้นรกร้าง และเมื่อรกร้างแล้วส่วนนั้นก็คร่ำครวญต่อเรา แผ่นดินทั้งสิ้นก็ถูกทำให้รกร้าง เพราะไม่มีผู้ใดเอาใจใส่ในส่วนนั้น

12:11 They have made it desolate, and being desolate it mourneth unto me; the whole land is made desolate, because no man layeth it to heart.

12:12 พวกผู้ปล้นได้มาบนบรรดาที่สูงทั้งหลายโดยเข้ามาทางถิ่นทุรกันดาร เพราะว่าดาบของพระเยโฮวาห์จะทำลายจากปลายแผ่นดินข้างนี้ไปถึงปลายแผ่นดินอีกข้างนั้น ไม่มีเนื้อหนังใด ๆ ที่จะมีสันติภาพ

12:12 The spoilers are come upon all high places through the wilderness: for the sword of the LORD shall devour from the one end of the land even to the other end of the land: no flesh shall have peace.

12:13 พวกเขาได้หว่านข้าวสาลี แต่จะเกี่ยวต้นหนามทั้งหลาย พวกเขาได้กระทำให้ตัวเองเจ็บปวด แต่จะไม่ได้กำไรอะไร และพวกเขาจะอับอายกับรายได้ทั้งหลายของพวกเจ้า เพราะเหตุความโกรธอันดุเดือดของพระเยโฮวาห์”

12:13 They have sown wheat, but shall reap thorns: they have put themselves to pain, but shall not profit: and they shall be ashamed of your revenues because of the fierce anger of the LORD.

12:14 พระเยโฮวาห์ตรัสดังนี้ต่อสู้บรรดาเพื่อนบ้านที่ชั่วร้ายของเรา ผู้ที่ได้แตะต้องมรดกซึ่งเราได้ทำให้อิสราเอลประชากรของเรารับเป็นมรดกว่า “ดูเถิด เราจะถอนพวกเขาออกไปจากแผ่นดินของพวกเขา และจะถอนวงศ์วานของยูดาห์ออกไปจากท่ามกลางพวกเขา

12:14 Thus saith the LORD against all mine evil neighbours, that touch the inheritance which I have caused my people Israel to inherit; Behold, I will pluck them out of their land, and pluck out the house of Judah from among them.

12:15 และต่อมาหลังจากที่เราได้ถอนพวกเขาออกไปแล้ว เราจะกลับมา และจะมีความกรุณาต่อพวกเขา และเราจะนำพวกเขามาอีก ให้ทุกคนมายังมรดกของตน และให้ทุกคนมายังแผ่นดินของตน

12:15 And it shall come to pass, after that I have plucked them out I will return, and have compassion on them, and will bring them again, every man to his heritage, and every man to his land.

12:16 และต่อมา ถ้าพวกเขาจะเรียนรู้ทางทั้งหลายแห่งประชากรของเราอย่างขยันขันแข็ง เพื่อปฏิญาณโดยนามของเราว่า ‘พระเยโฮวาห์ทรงพระชนม์อยู่’ อย่างที่พวกเขาได้สอนประชากรของเราให้ปฏิญาณโดยพระบาอัล แล้วพวกเขาจะถูกสร้างขึ้นในท่ามกลางประชากรของเรา

12:16 And it shall come to pass, if they will diligently learn the ways of my people, to swear by my name, The LORD liveth; as they taught my people to swear by Baal; then shall they be built in the midst of my people.

12:17 แต่ถ้าพวกเขาไม่ยอมเชื่อฟัง เราจะถอนขึ้นและทำลายประชาชาตินั้นอย่างสิ้นเชิง” พระเยโฮวาห์ตรัสดังนี้แหละ

12:17 But if they will not obey, I will utterly pluck up and destroy that nation, saith the LORD.

 

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์ / Thai Bible King James Version

© 2006 Philip Pope