โยบ 2 [1]
[2]
[3]
[4]
[5]
[6]
[7]
[8]
[9]
[10]
[11]
[12]
[13]
[14]
[15]
[16]
[17]
[18]
[19]
[20]
[21]
[22]
[23]
[24]
[25]
[26]
[27]
[28]
[29]
[30]
[31]
[32]
[33]
[34]
[35]
[36]
[37]
[38]
[39]
[40]
[41]
[42]
ซาตานรับอนุญาตทรมานตัวโยบเอง
2:1 มีอยู่อีกวันหนึ่ง เมื่อบุตรชายทั้งหลายของพระเจ้ามารายงานตัวต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์ และซาตานเข้ามาท่ามกลางพวกเขาเพื่อรายงานตัวต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์ด้วย
2:2 และพระเยโฮวาห์ตรัสกับซาตานว่า เจ้ามาจากไหน และซาตานตอบพระเยโฮวาห์ และกล่าวว่า จากไป ๆ มา ๆ อยู่ในแผ่นดินโลก และจากเดินขึ้นเดินลงในแผ่นดินโลกนั้น
2:3 และพระเยโฮวาห์ตรัสกับซาตานว่า เจ้าได้ไตร่ตรองดูโยบผู้รับใช้ของเราหรือไม่ ว่าไม่มีใครเหมือนเขาในแผ่นดินโลก เป็นคนดีพร้อมและเที่ยงธรรม เป็นคนที่เกรงกลัวพระเจ้าและหันเสียจากความชั่วร้าย และเขายังยึดมั่นในความซื่อสัตย์ของเขาอยู่ ถึงแม้ว่าเจ้าชวนเราให้ต่อสู้กับเขา เพื่อทำลายเขาโดยไม่มีเหตุ
2:4 และซาตานตอบพระเยโฮวาห์ และกล่าวว่า หนังแทนหนัง ใช่แล้ว คนย่อมให้ทุกอย่างที่เขามีอยู่แทนชีวิตของเขา
2:5 แต่บัดนี้ ขอยื่นพระหัตถ์ของพระองค์เถิด และแตะต้องกระดูกของเขาและเนื้อของเขา และเขาจะสาปแช่งพระองค์ต่อพระพักตร์พระองค์
2:6 และพระเยโฮวาห์ตรัสกับซาตานว่า ดูเถิด เขาอยู่ในมือของเจ้า แต่จงไว้ชีวิตของเขาเท่านั้น
2:7 ดังนั้น ซาตานจึงออกไปจากต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์ และได้ให้โยบเป็นฝีร้าย ตั้งแต่ฝ่าเท้าของท่านจนถึงกระหม่อมของท่าน
2:8 และท่านก็เอาชิ้นหม้อแตกขูดตัวของท่าน และท่านนั่งอยู่ในกองขี้เถ้า
ภรรยาโยบเยาะเย้ยท่าน
2:9 แล้วภรรยาของท่านกล่าวแก่ท่านว่า ท่านยังจะยึดมั่นในความซื่อสัตย์ของท่านหรือ จงสาปแช่งพระเจ้าและตายเสียเถิด
2:10 แต่ท่านกล่าวแก่นางว่า เธอพูดอย่างหญิงโฉดคนหนึ่งจะพูด อะไรกัน พวกเราจะรับสิ่งดีจากพระหัตถ์ของพระเจ้า และพวกเราจะไม่รับสิ่งชั่วร้ายบ้างหรือ ในเหตุการณ์เหล่านี้ทั้งสิ้น โยบมิได้กระทำบาปด้วยริมฝีปากของตน
สหายสามคนของโยบที่ถือว่าตัวชอบธรรม
2:11 บัดนี้ เมื่อสหายทั้งสามของโยบได้ยินถึงภัยพิบัตินี้ทั้งสิ้นที่ได้เกิดขึ้นกับท่าน พวกเขาทุกคนก็มาจากสถานที่ต่าง ๆ ของตนคือ เอลีฟัสชาวเทมาน และบิลดัดคนชูอาห์ และโศฟาร์ชาวนาอามาห์ เพราะพวกเขาได้นัดมาพร้อมกันเพื่อแสดงความเศร้าโศกกับท่านและปลอบประโลมใจท่าน
2:12 และเมื่อพวกเขาเงยหน้าของตนขึ้นดูแต่ไกล และจำท่านไม่ได้ พวกเขาก็ส่งเสียงของตนและร้องไห้ และพวกเขาทุกคนฉีกเสื้อคลุมของตน และซัดผงคลีดินเหนือศีรษะของตนขึ้นไปยังฟ้าสวรรค์
2:13 แล้วพวกเขานั่งลงกับท่านบนดินเจ็ดวันเจ็ดคืน และไม่มีใครสักคนหนึ่งพูดกับท่านสักคำ ด้วยว่าพวกเขาเห็นว่าความทุกข์ระทมของท่านนั้นใหญ่ยิ่งนัก
พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์ / Thai Bible King James Version
© 2006 Philip Pope