โยบ 39 [1]
[2]
[3]
[4]
[5]
[6]
[7]
[8]
[9]
[10]
[11]
[12]
[13]
[14]
[15]
[16]
[17]
[18]
[19]
[20]
[21]
[22]
[23]
[24]
[25]
[26]
[27]
[28]
[29]
[30]
[31]
[32]
[33]
[34]
[35]
[36]
[37]
[38]
[39]
[40]
[41]
[42]
พระเจ้าทรงสำแดงให้โยบเห็นสติปัญญาของพระองค์ในการเนรมิตสร้าง
39:1 เจ้าทราบไหมว่าแพะป่าทั้งหลายตกลูกเมื่อไร หรือเจ้าสามารถกำหนดเวลาเมื่อบรรดากวางตัวเมียตกลูกได้หรือ
39:2 เจ้าสามารถนับจำนวนเดือนที่พวกมันท้องครบได้หรือ หรือเจ้าทราบเวลาเมื่อพวกมันตกลูกไหม
39:3 พวกมันฟุบตัวลง พวกมันตกลูกของพวกมัน พวกมันทิ้งความโศกเศร้าของพวกมันออกไป
39:4 ลูกอ่อนทั้งหลายของมันอ้วนพี พวกมันเติบโตขึ้นด้วยมีต้นข้าวกิน พวกมันออกไป และไม่กลับมาหาแม่อีก
39:5 ผู้ใดปล่อยลาป่าไปเป็นอิสระ หรือผู้ใดแก้บรรดาเชือกผูกลาป่า
39:6 ซึ่งเราได้ให้ถิ่นทุรกันดารเป็นบ้านของมัน และให้ดินแห้งแล้งเป็นบรรดาที่อยู่อาศัยของมัน
39:7 มันดูหมิ่นมวลชนแห่งนคร ทั้งไม่เอาใจใส่เสียงร้องของผู้ขับขี่
39:8 เทือกเขาทั้งหลายเป็นลานหญ้าของมัน และมันแสวงหาหญ้าเขียวทุกอย่าง
39:9 ม้ายูนิคอนจะยอมรับใช้เจ้าหรือ หรือนอนค้างคืนอยู่ที่รางหญ้าของเจ้าหรือ
39:10 เจ้าสามารถเอาเชือกผูกม้ายูนิคอนให้ลากไถได้หรือ หรือมันจะยอมคราดที่ลุ่มทั้งหลายตามเจ้าไปหรือ
39:11 เจ้าจะพึ่งมัน เพราะพละกำลังของมันมหาศาลได้หรือ หรือเจ้าจะฝากแรงงานของเจ้าไว้กับมันหรือ
39:12 เจ้าจะไว้ใจมันว่า มันจะนำข้าวของเจ้ามาถึงบ้าน และเก็บข้าวนั้นไว้ในยุ้งฉางของเจ้าหรือ
39:13 เจ้าได้ให้ปีกอันสวยงามแก่บรรดานกยูงหรือ หรือให้ปีกและขนแก่นกกระจอกเทศหรือ
39:14 ซึ่งละบรรดาไข่ของมันไว้ในดิน และให้พวกมันอบอุ่นอยู่ในผงคลีดิน
39:15 และลืมไปว่าเท้าอาจจะเหยียบพวกมันให้แหลก หรือสัตว์ป่าทุ่งอาจทำพวกมันแตกเสีย
39:16 มันใจแข็งต่อลูกอ่อนทั้งหลายของมัน เหมือนกับว่าลูกอ่อนเหล่านั้นไม่ใช่ของมัน แรงงานของมันไร้ประโยชน์ โดยปราศจากความกลัว
39:17 เพราะพระเจ้าทรงกระทำให้มันขาดสติปัญญา ทั้งพระองค์ไม่ได้ทรงถ่ายทอดความเข้าใจแก่มัน
39:18 เวลาใดที่มันยกตัวขึ้นสูง มันก็ดูหมิ่นม้าและคนขี่ม้า
39:19 เจ้าให้พละกำลังแก่ม้าหรือ เจ้าห่มคอของมันด้วยฟ้าร้องหรือ
39:20 เจ้าทำให้มันกลัวเหมือนอย่างตั๊กแตนได้หรือ ศักดิ์ศรีแห่งรูจมูกของมันน่าสะพรึงกลัวนัก
39:21 มันตะกุยไปในหุบเขา และเต้นโลดด้วยกำลังของมัน มันออกไปปะทะบรรดาคนที่ถืออาวุธ
39:22 มันเยาะเย้ยความกลัว และไม่ตกใจ ทั้งมันไม่หันหนีไปเสียจากดาบ
39:23 แล่งธนูกวัดแกว่งกระทบมัน หอกใหญ่ที่วาววับและโล่
39:24 มันโกยดินด้วยความดุร้ายและเดือดดาล ทั้งมันยืนนิ่งอยู่ต่อไปไม่ได้เมื่อได้ยินเสียงแตร
39:25 มันร้องท่ามกลางเสียงแตรทั้งหลายว่า ฮ่า ฮ่า และมันได้กลิ่นการสู้รบแต่ไกล เสียงตะโกนของเหล่าผู้บังคับบัญชาและเสียงโห่ร้อง
39:26 เหยี่ยวบินไปมาโดยสติปัญญาของเจ้า และกางปีกของมันตรงไปทางทิศใต้หรือ
39:27 นกอินทรีบินขึ้นตามคำบัญชาของเจ้า และทำรังของมันบนที่สูงหรือ
39:28 มันอาศัยอยู่และทำรังบนหน้าผา บนชะโงกผาและที่เข้มแข็ง
39:29 มันค้นหาเหยื่อจากที่นั่น และตาของมันเห็นไปไกล
39:30 บรรดาลูกอ่อนของมันดูดเลือดด้วย และมีอะไรถูกฆ่าตายที่ไหน มันก็อยู่ที่นั่นแหละ
พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์ / Thai Bible King James Version
© 2006 Philip Pope