กลับหน้าแรกพระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์

 

โยบ 19

[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16] [17] [18] [19] [20] [21] [22] [23] [24] [25] [26] [27] [28] [29] [30] [31] [32] [33] [34] [35] [36] [37] [38] [39] [40] [41] [42]

โยบมั่นคงในความเชื่อ
19:1 แล้วโยบตอบและกล่าวว่า
19:2 “พวกท่านจะทรมานจิตใจของข้าและทุบข้าเป็นชิ้น ๆ ด้วยบรรดาถ้อยคำนานสักเท่าใด
19:3 พวกท่านพูดสบประมาทข้าสิบหนแล้ว พวกท่านไม่ละอายเลยที่พวกท่านทำตัวเป็นคนแปลกหน้าต่อข้า
19:4 และถ้าหากว่าข้าหลงทำผิดจริง ความผิดของข้าก็คงอยู่กับตัวข้าเอง
19:5 ถ้าพวกท่านจะผยองตัวเองต่อต้านข้าจริง และใช้ความต่ำต้อยของข้าปรักปรำข้า
19:6 บัดนี้ จงทราบเถิดว่าพระเจ้าทรงคว่ำข้าลงแล้ว และได้ทรงล้อมข้าไว้ด้วยตาข่ายของพระองค์
19:7 ดูเถิด ข้าร้องออกมาเพราะเหตุความทารุณ แต่ไม่มีใครฟังข้า ข้าร้องเสียงดัง แต่ไม่มีความยุติธรรมเลย
19:8 พระองค์ทรงก่อกำแพงกั้นทางข้าไว้ เพื่อข้าจะข้ามไปไม่ได้ และพระองค์ทรงตั้งความมืดไว้ในทางทั้งหลายของข้า
19:9 พระองค์ทรงปลดสง่าราศีของข้าไปจากข้าเสีย และทรงถอดมงกุฎจากศีรษะของข้าแล้ว
19:10 พระองค์ทรงพังข้าลงเสียทุกด้านแล้วและข้าก็สิ้นไป และพระองค์ได้ทรงทึ้งความหวังของข้าขึ้นเหมือนถอนต้นไม้
19:11 พระองค์ทรงให้พระพิโรธของพระองค์พลุ่งขึ้นใส่ข้าแล้วด้วย และสำหรับพระองค์เอง พระองค์ทรงนับข้าว่าเป็นศัตรูคนหนึ่งของพระองค์
19:12 กองทหารของพระองค์รวบรวมกัน และยกมาตามทางทั้งหลายของพวกเขาต่อสู้ข้า และตั้งค่ายล้อมเต็นท์ของข้า
19:13 พระองค์ทรงให้พี่น้องของข้าอยู่ห่างไกลจากข้าแล้ว และผู้ที่คุ้นเคยของข้าก็ห่างเหินจากข้าเสียเป็นแน่
19:14 ญาติของข้าล้มเหลวไปแล้ว และบรรดาเพื่อนสนิทของข้าได้ลืมข้าเสียแล้ว
19:15 คนทั้งหลายที่อาศัยอยู่ในบ้านของข้าและพวกสาวใช้ของข้า นับข้าว่าเป็นคนแปลกหน้า ข้าเป็นคนต่างด้าวในสายตาของพวกเขา
19:16 ข้าได้เรียกคนใช้ของข้า และเขาไม่ได้ให้คำตอบแก่ข้า ข้าได้วิงวอนเขาด้วยปากของข้า
19:17 ลมหายใจของข้าเป็นที่ขยะแขยงแก่ภรรยาของข้า ถึงแม้ว่าข้าได้อ้อนวอนเพื่อเห็นแก่ลูก ๆ ที่บังเกิดจากร่างกายของข้าเอง
19:18 ใช่แล้ว พวกเด็ก ๆ ได้เหยียดหยามข้า ข้าได้ลุกขึ้นและพวกเขาก็ว่าข้า
19:19 สหายสนิททั้งสิ้นของข้าได้รังเกียจข้า และคนเหล่านั้นที่ข้าเคยรัก ก็หันมาเล่นงานข้า
19:20 กระดูกของข้าเกาะติดหนังของข้าและติดเนื้อของข้า และข้ารอดมาได้อย่างหวุดหวิด
19:21 สงสารข้าเถิด สงสารข้าเถิด โอ พวกท่าน พวกสหายของข้า เพราะพระหัตถ์ของพระเจ้าได้แตะต้องข้าแล้ว
19:22 ทำไมพวกท่านจึงข่มเหงข้าอย่างกับเป็นพระเจ้า และไม่พอใจกับเนื้อของข้า
19:23 โอ อยากให้บรรดาถ้อยคำของข้าถูกบันทึกไว้ โอ อยากให้ถ้อยคำเหล่านั้นถูกจารึกไว้ในหนังสือสักม้วน
19:24 อยากให้ถ้อยคำเหล่านั้นถูกสลักไว้ในศิลาเป็นนิตย์ ด้วยปากกาเหล็กและตะกั่ว
19:25 เพราะข้าทราบว่า พระผู้ไถ่ของข้าทรงพระชนม์อยู่ และในวาระข้างหน้าพระองค์จะประทับยืนบนแผ่นดินโลก
19:26 และถึงแม้ว่า หลังจากบรรดาตัวหนอนแห่งผิวหนังของข้าทำลายร่างกายนี้แล้ว กระนั้นในเนื้อหนังของข้า ข้าจะเห็นพระเจ้า
19:27 ผู้ซึ่งข้าจะได้เห็นเอง และนัยน์ตาของข้าจะเพ่งมอง และไม่ใช่คนอื่น ถึงแม้ว่าบรรดาอวัยวะภายในของข้าถูกผลาญไปภายในตัวข้า
19:28 แต่พวกท่านควรพูดว่า ‘ทำไมพวกเราข่มเหงท่าน เมื่อเห็นว่ารากของเรื่องนั้นถูกพบอยู่ในตัวข้า’
19:29 พวกท่านจงกลัวดาบ เพราะพระพิโรธนำโทษทั้งหลายของดาบมา เพื่อพวกท่านจะทราบว่ามีการพิพากษา”

 

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์ / Thai Bible King James Version

© 2006 Philip Pope