กลับหน้าแรกพระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์

 

อิสยาห์ 6

[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16] [17] [18] [19] [20] [21] [22] [23] [24] [25] [26] [27] [28] [29] [30] [31] [32] [33] [34] [35] [36] [37] [38] [39] [40] [41] [42] [43] [44] [45] [46] [47] [48] [49] [50] [51] [52] [53] [54] [55] [56] [57] [58] [59] [60] [61] [62] [63] [64] [65] [66]

นิมิตของอิสยาห์
6:1 ในปีที่กษัตริย์อุสซียาห์สิ้นพระชนม์ ข้าพเจ้าได้เห็นองค์พระผู้เป็นเจ้าประทับ ณ พระที่นั่งสูงและเทิดทูนขึ้นด้วย และชายฉลองพระองค์ของพระองค์เต็มพระวิหาร
6:2 เหนือพระที่นั่งนั้นมีพวกเสราฟิมยืนอยู่ แต่ละตนมีปีกหกปีก ท่านใช้สองปีกบังหน้าของท่าน และท่านใช้สองปีกคลุมเท้าของท่าน และด้วยสองปีกท่านก็บินไป
6:3 และพวกเสราฟิมก็ร้องต่อกันและกัน และกล่าวว่า “บริสุทธิ์ บริสุทธิ์ บริสุทธิ์ พระเยโฮวาห์จอมโยธา แผ่นดินโลกทั้งสิ้นเต็มด้วยสง่าราศีของพระองค์”
6:4 และรากฐานทั้งหลายของธรณีประตูก็สั่นสะเทือนด้วยเสียงของผู้ที่ร้อง และพระนิเวศน์ก็เต็มไปด้วยควัน

อิสยาห์รู้สึกสำนึกถึงบาปของตน
6:5 แล้วข้าพเจ้าได้กล่าวว่า “วิบัติแก่ข้าพเจ้า เพราะข้าพเจ้าถูกตัดออกแล้ว เพราะข้าพเจ้าเป็นคนที่มีริมฝีปากที่ไม่สะอาด และข้าพเจ้าอาศัยอยู่ในท่ามกลางประชากรที่มีริมฝีปากที่ไม่สะอาด เพราะนัยน์ตาของข้าพเจ้าได้เห็นกษัตริย์ คือพระเยโฮวาห์จอมโยธา”
6:6 แล้วตนหนึ่งในพวกเสราฟิมบินมาหาข้าพเจ้า โดยมีถ่านเพลิงอันหนึ่งในมือของตน ซึ่งท่านได้เอามาด้วยคีมคีบจากแท่นบูชา
6:7 และท่านวางถ่านเพลิงนั้นบนปากของข้าพเจ้า และกล่าวว่า “ดูเถิด สิ่งนี้ได้แตะต้องริมฝีปากของเจ้าแล้ว และความชั่วช้าของเจ้าก็ถูกเอาออกไปเสีย และบาปของเจ้าก็ถูกชำระแล้ว”
6:8 และข้าพเจ้าได้ยินพระสุรเสียงขององค์พระผู้เป็นเจ้าด้วย ซึ่งตรัสว่า “เราจะส่งผู้ใดไป และผู้ใดจะไปแทนพวกเรา” แล้วข้าพเจ้าทูลว่า “ข้าพระองค์อยู่ที่นี่พระเจ้าข้า ขอทรงส่งข้าพระองค์ไปเถิด”

การมอบหมายหน้าที่แก่อิสยาห์
6:9 และพระองค์ตรัสว่า “จงไปเถอะ และบอกประชากรนี้ว่า ‘พวกเจ้าได้ยินก็จริง แต่ไม่เข้าใจ และพวกเจ้าเห็นก็จริง แต่ไม่รับรู้’
6:10 จงกระทำให้ใจของประชากรนี้แข็งกระด้าง และกระทำให้หูของพวกเขาหนัก และปิดตาของพวกเขาเสีย เกรงว่าพวกเขาจะเห็นด้วยตาของพวกเขา และได้ยินด้วยหูของพวกเขา และเข้าใจด้วยใจของพวกเขา และหันกลับมา และได้รับการรักษาให้หาย”
6:11 แล้วข้าพเจ้าทูลว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า นานสักเท่าใด” และพระองค์ตรัสตอบว่า “จนกระทั่งนครทั้งหลายถูกทิ้งร้างปราศจากผู้อาศัย และบ้านทั้งหลายไม่มีคน และแผ่นดินก็รกร้างอย่างสิ้นเชิง
6:12 และพระเยโฮวาห์ทรงกวาดบรรดาคนออกไปไกล และมีการทอดทิ้งอันยิ่งใหญ่ในท่ามกลางแผ่นดินนั้น
6:13 แต่ที่นั่นจะยังมีเหลืออยู่หนึ่งในสิบ และมันจะกลับมา และจะถูกกลืนกิน เหมือนอย่างต้นน้ำมันสนหรือเหมือนอย่างต้นโอ๊ก ซึ่งตอของพวกมันอยู่ในพวกมัน เมื่อพวกมันทิ้งบรรดาใบไม้ของพวกมัน” ดังนั้นเชื้อสายอันบริสุทธิ์จะเป็นตอของพวกมัน

 

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์ / Thai Bible King James Version

© 2006 Philip Pope