โยบ 30 [1]
[2]
[3]
[4]
[5]
[6]
[7]
[8]
[9]
[10]
[11]
[12]
[13]
[14]
[15]
[16]
[17]
[18]
[19]
[20]
[21]
[22]
[23]
[24]
[25]
[26]
[27]
[28]
[29]
[30]
[31]
[32]
[33]
[34]
[35]
[36]
[37]
[38]
[39]
[40]
[41]
[42]
ความมั่งมีของโยบกลายเป็นความยากจน
30:1 แต่เดี๋ยวนี้ คนเหล่านั้นที่มีอายุน้อยกว่าข้ากลับหัวเราะเยาะข้า ผู้ซึ่งบิดาของพวกเขา ข้าคงจะรังเกียจที่จะให้อยู่กับพวกสุนัขที่เฝ้าฝูงแพะแกะของข้า
30:2 ใช่แล้ว กำลังมือของพวกเขาจะเป็นประโยชน์อะไรแก่ข้าเล่า ผู้ซึ่งถึงแก่ความตายก่อนมีอายุมาก
30:3 เพราะเหตุความขาดแคลนและความอดอยากพวกเขาจึงอยู่อย่างโดดเดี่ยว เมื่อก่อนพวกเขาหนีไปยังถิ่นทุรกันดารซึ่งรกร้างและถูกทิ้งไว้เสียเปล่า
30:4 ผู้ซึ่งเก็บพวกผักชะครามซึ่งอยู่ข้างบรรดาพุ่มไม้ และเอารากต้นไม้จำพวกสนจูนิเปอร์มาเป็นอาหารของพวกเขา
30:5 พวกเขาได้ถูกขับไล่ออกไปจากท่ามกลางผู้คน (พวกเขาตะโกนไล่หลังคนเหล่านั้นไปอย่างตามขโมย)
30:6 เพื่ออาศัยอยู่ในบรรดาหน้าผาแห่งหุบเขาทั้งหลาย ในถ้ำต่าง ๆ แห่งแผ่นดินโลกและในบรรดาซอกหิน
30:7 พวกเขาเคยร้องอยู่ท่ามกลางบรรดาพุ่มไม้ พวกเขาได้รวมตัวกันอยู่ภายใต้ต้นตำแยทั้งปวง
30:8 พวกเขาเป็นลูกของคนโง่เขลา ใช่แล้ว เป็นลูกของพวกคนถ่อย พวกเขาเลวทรามกว่าแผ่นดินโลก
30:9 และบัดนี้ ข้าเป็นเพลงเยาะเย้ยของพวกเขา ใช่แล้ว ข้าเป็นคำครหาของพวกเขา
30:10 พวกเขาเกลียดชังข้า พวกเขาหนีไปไกลจากข้า และไม่รั้งรอที่จะถ่มน้ำลายรดหน้าของข้า
30:11 เพราะพระองค์ทรงหย่อนเชือกของข้าเสียแล้ว และทรงทำให้ข้าเจ็บปวด พวกเขาก็หย่อนเชือกผูกต่อหน้าข้าด้วย
30:12 บรรดาคนหนุ่มลุกขึ้นข้างขวามือของข้า พวกเขาผลักดันเท้าของข้าออกไป และพวกเขายกหนทางทำลายต่าง ๆ ของพวกเขาขึ้นต่อสู้ข้า
30:13 พวกเขาทำให้ทางเดินของข้าเสียหาย พวกเขาเสริมภัยพิบัติให้ข้า พวกเขาไม่มีผู้ช่วยเหลือเลย
30:14 พวกเขามาหาข้าอย่างกับบรรดาน้ำที่ทะลักเข้ามาอย่างเต็มที่ พวกเขากลิ้งตัวทับข้าในความรกร้างว่างเปล่านั้น
30:15 ความสยดสยองต่าง ๆ หันมาใส่ข้า พวกเขาไล่ตามจิตใจของข้าเหมือนอย่างลม และสวัสดิภาพของข้าสูญไปเสียเหมือนอย่างเมฆ
30:16 และบัดนี้ จิตใจของข้าก็ถูกเทออกเหนือข้า วันทั้งหลายแห่งความทุกข์ใจได้ยึดตัวข้าไว้
30:17 กระดูกทั้งหลายของข้าทะลุตัวข้าไปในเวลากลางคืน และบรรดาเส้นเอ็นของข้าไม่หยุดพักเลย
30:18 เครื่องแต่งกายของข้าเสียรูปไปด้วยความรุนแรงแห่งโรคของข้า มันมัดข้าไว้เหมือนอย่างปกเสื้อแห่งเสื้อนอกของข้า
30:19 พระองค์ทรงเหวี่ยงข้าลงในหล่มแล้ว และข้าก็กลายเป็นเหมือนผงคลีและขี้เถ้า
30:20 ข้าพระองค์ร้องทูลพระองค์ และพระองค์ไม่ทรงสดับฟังข้าพระองค์ ข้าพระองค์ยืนขึ้น และพระองค์ไม่ทรงเอาพระทัยใส่ข้าพระองค์
30:21 พระองค์กลับทรงโหดร้ายต่อข้าพระองค์ พระองค์ทรงต่อต้านข้าพระองค์ด้วยพระหัตถ์อันทรงฤทธิ์ของพระองค์
30:22 พระองค์ทรงชูข้าพระองค์ขึ้นเหนือลม พระองค์ทรงให้ข้าพระองค์ขี่ลม และทรงให้ตัวข้าพระองค์ละลายไป
30:23 เพราะข้าพระองค์ทราบแล้วว่า พระองค์จะทรงนำข้าพระองค์ไปสู่ความตาย และไปสู่เรือนที่กำหนดไว้สำหรับคนเป็นทั้งปวง
30:24 แต่อย่างไรก็ตาม พระองค์จะไม่ทรงยื่นพระหัตถ์ของพระองค์ไปยังแดนคนตาย ถึงแม้ว่าพวกเขาร้องขอความช่วยเหลือในการทรงทำลายของพระองค์
30:25 ข้ามิได้ร้องไห้เพื่อผู้ที่ประสบความทุกข์ยากหรือ จิตใจของข้ามิได้โศกสลดเพื่อคนขัดสนหรือ
30:26 เมื่อข้ามองหาสิ่งดี แล้วสิ่งร้ายก็มาถึงข้า และเมื่อข้าคอยความสว่าง ความมืดก็มาถึงที่นั่น
30:27 จิตใจของข้าร้อนรุ่มและไม่เคยสงบเลย วันทั้งหลายแห่งความทุกข์ใจนำหน้าข้าไป
30:28 ข้าไว้ทุกข์ไปโดยไม่เจอดวงอาทิตย์ ข้าได้ยืนขึ้น และข้าร้องไห้ในที่ชุมนุมชน
30:29 ข้าเป็นพี่น้องกับมังกรทั้งหลาย และเป็นเพื่อนกับบรรดานกฮูก
30:30 ผิวหนังของข้าดำ และบรรดากระดูกของข้าถูกเผาด้วยความร้อน
30:31 เสียงพิณเขาคู่ของข้ากลับกลายเป็นเสียงโศกเศร้าเสียใจด้วย และเสียงขลุ่ยของข้ากลับกลายเป็นเสียงของคนเหล่านั้นที่ร้องไห้
พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์ / Thai Bible King James Version
© 2006 Philip Pope