กลับหน้าแรกพระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์

 

โยบ 6

[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16] [17] [18] [19] [20] [21] [22] [23] [24] [25] [26] [27] [28] [29] [30] [31] [32] [33] [34] [35] [36] [37] [38] [39] [40] [41] [42]

โยบขอความเมตตา
6:1 แต่โยบตอบและกล่าวว่า
6:2 “โอ อยากให้ชั่งดูความเศร้าโศกของข้าอย่างถี่ถ้วน และเอาความลำบากยากเย็นของข้าใส่ไว้พร้อมกันในตราชู
6:3 เพราะบัดนี้ มันก็จะหนักกว่าเม็ดทรายแห่งทะเล เพราะเหตุนี้บรรดาคำพูดของข้าจึงถูกกลืนไปเสียหมด
6:4 เพราะบรรดาธนูขององค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ก็อยู่ภายในตัวข้า ยาพิษของมันดื่มจิตวิญญาณของข้า ความน่าหวาดเสียวทั้งหลายจากพระเจ้าขยายแนวเข้าใส่ข้า
6:5 ลาป่าร้องเมื่อมันมีหญ้าหรือ วัวตัวผู้ร้องบนกองหญ้าของมันหรือ
6:6 จะรับประทานสิ่งที่จืดโดยไม่ใส่เกลือได้หรือ มีรสชาติใด ๆ ในไข่ขาวหรือ
6:7 สิ่งต่าง ๆ ที่จิตใจของข้าปฏิเสธไม่ยอมแตะต้องนั้น กลายเป็นเหมือนอาหารระทมทุกข์ของข้า
6:8 โอ ข้าอยากจะได้ตามที่ข้าทูลขอ และขอพระเจ้าประทานสิ่งนั้นที่ข้าปรารถนา
6:9 คือที่พระเจ้าจะพอพระทัยที่จะทำลายตัวข้าเสีย ที่พระองค์จะใช้พระหัตถ์ของพระองค์อย่างเต็มที่ และตัดข้าออกเสีย
6:10 แล้วข้าจะได้รับการปลอบประโลม ใช่แล้ว ข้าจะทนฝืนตัวข้าในความทุกข์ ขอพระองค์อย่าทรงเบาพระหัตถ์ เพราะข้ามิได้ปกปิดบรรดาพระวจนะขององค์ผู้บริสุทธิ์นั้น
6:11 ข้ามีกำลังอะไร ที่ข้าจะมีความหวัง และอะไรเป็นอวสานของข้า ที่ข้าจะต่อชีวิตของข้า
6:12 กำลังของข้าเป็นกำลังของหินทั้งหลายหรือ เนื้อของข้าเป็นเนื้อทองเหลืองหรือ
6:13 ข้าไม่มีความช่วยเหลือในตัวข้าหรือ และสติปัญญาถูกขับไปเสียจากข้าแล้วหรือ
6:14 บุคคลผู้ใดที่มีความทุกข์ใจก็ควรจะได้รับความสงสารจากเพื่อนของตน แต่เขาทอดทิ้งความยำเกรงองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์
6:15 พี่น้องของข้าได้กระทำอย่างหลอกลวงเหมือนอย่างห้วย และเหมือนอย่างลำธารของห้วยทั้งหลาย พวกเขาก็ผ่านพ้นไปเสีย
6:16 ซึ่งมีสีดำไปเหตุด้วยน้ำแข็ง และในสถานที่ที่ซ่อนหิมะไว้นั้น
6:17 เวลาใดที่พวกมันอุ่นขึ้น พวกมันก็หายไป เมื่อมันร้อน พวกมันก็สูญไปจากสถานที่ของพวกมัน
6:18 วิถีเหล่านั้นแห่งทางของพวกมันถูกหันไปเสีย พวกมันไปสู่ความว่างเปล่า และพินาศไป
6:19 หมู่คนเดินทางของตำบลเทมาได้มองดู เหล่าคนเดินทางของเมืองเชบาได้รอคอยพวกมัน
6:20 พวกเขารู้สึกสับสนเพราะพวกเขาได้หวังไว้ พวกเขาได้มาถึงที่นั่นและต้องละอายใจ
6:21 เพราะบัดนี้ พวกท่านก็ไร้ความหมาย พวกท่านเห็นความลำบากยากเย็นของข้าและกลัว
6:22 ข้าเคยพูดไหมว่า ‘ขอนำของมายังข้า’ หรือ ‘ขอรางวัลให้ข้าจากทรัพย์สินของพวกท่าน’
6:23 หรือว่า ‘ขอช่วยข้าให้พ้นจากมือของพวกศัตรู’ หรือว่า ‘ขอไถ่ข้าจากมือของผู้มีอำนาจ’ หรือ
6:24 ขอสั่งสอนข้าและข้าจะเงียบ และขอทำให้ข้าเข้าใจว่าข้าได้ผิดพลาดตรงไหน
6:25 บรรดาถ้อยคำที่ถูกต้องมีพลังมากจริง ๆ แต่คำโต้เถียงของพวกท่านติเตียนอะไร
6:26 พวกท่านคิดว่าจะติเตียนบรรดาถ้อยคำหรือ และคำปราศรัยของคนหนึ่งที่สิ้นหวังซึ่งเป็นเหมือนอย่างลม
6:27 ใช่แล้ว พวกท่านท่วมท้นบรรดาลูกกำพร้าพ่อ และพวกท่านขุดบ่อดักจับเพื่อนของพวกท่าน
6:28 ฉะนั้นบัดนี้ จงพอใจ ขอมองดูข้าเถิด เพราะมันก็ปรากฏแจ้งแก่พวกท่านหากข้ามุสา
6:29 ขอกลับคิดใหม่ ข้าขอร้องพวกท่าน ขออย่าให้เป็นความชั่วช้าเลย ใช่แล้ว ขอกลับคิดใหม่เถิด ความชอบธรรมของข้าอยู่ในสิ่งนี้
6:30 มีความชั่วช้าในลิ้นของข้าหรือ การรับรู้รสของข้าแยกแยะสิ่งวิปลาสต่าง ๆ ไม่ออกหรือ”

 

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์ / Thai Bible King James Version

© 2006 Philip Pope