โยบ 17 [1]
[2]
[3]
[4]
[5]
[6]
[7]
[8]
[9]
[10]
[11]
[12]
[13]
[14]
[15]
[16]
[17]
[18]
[19]
[20]
[21]
[22]
[23]
[24]
[25]
[26]
[27]
[28]
[29]
[30]
[31]
[32]
[33]
[34]
[35]
[36]
[37]
[38]
[39]
[40]
[41]
[42]
โยบอ้อนวอนต่อพระเจ้า
17:1 ลมหายใจของข้าแตกดับ วันทั้งหลายของข้าก็สูญสิ้น บรรดาหลุมฝังศพก็พร้อมสำหรับข้าแล้ว
17:2 พวกคนมักเยาะเย้ยอยู่พร้อมกับข้ามิใช่หรือ และตาของข้าก็จ้องอยู่ที่การยั่วเย้าของพวกเขามิใช่หรือ
17:3 บัดนี้ขอโปรดทรงวางประกันไว้สำหรับข้าพระองค์กับพระองค์ ใครเป็นผู้ที่จะให้ประกันสำหรับข้าพระองค์ได้
17:4 เพราะพระองค์ทรงปิดใจของพวกเขาไว้จากความเข้าใจ ฉะนั้นพระองค์จะไม่ทรงยกชูพวกเขา
17:5 ผู้ที่กล่าวคำประจบประแจงแก่เพื่อน ๆ ของเขา แม้แต่นัยน์ตาของลูกหลานของเขาจะมัวมืดไป
17:6 พระองค์ได้ทรงกระทำให้ข้าเป็นคำครหาของประชาชน และแต่ก่อนนั้นข้าเป็นเหมือนรำมะนา
17:7 นัยน์ตาของข้าก็มืดมัวไปด้วยความโศกสลดเช่นกัน และอวัยวะทั้งสิ้นของข้าก็เหมือนกับเงา
17:8 คนเที่ยงธรรมจะตกตะลึงด้วยเรื่องนี้ และคนไร้ผิดก็จะเร้าตัวเองขึ้นปรักปรำคนหน้าซื่อใจคด
17:9 คนชอบธรรมจะยึดมั่นอยู่กับทางของเขาด้วย และผู้ที่มีมือสะอาดก็จะแข็งแรงขึ้นเรื่อย ๆ
17:10 แต่สำหรับพวกท่านทุกคน พวกท่านจงหันกลับและมาตอนนี้ เพราะข้าไม่สามารถพบคนที่มีปัญญาสักคนในท่ามกลางพวกท่าน
17:11 วันทั้งหลายของข้าก็ผ่านพ้นไป แผนงานต่าง ๆ ของข้าก็แตกหัก แม้แต่บรรดาความคิดในใจของข้า
17:12 เขาเหล่านั้นทำกลางคืนให้เป็นกลางวัน ความสว่างนั้นก็สั้นเพราะเหตุความมืด
17:13 ถ้าข้ารอคอย แดนคนตายจะเป็นบ้านของข้า ข้าได้กางที่นอนของข้าออกในความมืด
17:14 ข้าได้พูดกับความเปื่อยเน่าว่า เจ้าเป็นพ่อของข้า พูดกับตัวหนอนว่า เจ้าเป็นแม่ของข้าและเป็นพี่สาวของข้า
17:15 และบัดนี้ ความหวังของข้าอยู่ที่ไหนเล่า สำหรับความหวังของข้านั้นใครจะเห็นมันได้
17:16 พวกเขาจะลงไปที่บรรดาดาลประตูแห่งแดนคนตาย เมื่อการหยุดพักด้วยกันของพวกเราอยู่ในผงคลีดิน
พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์ / Thai Bible King James Version
© 2006 Philip Pope