กลับหน้าแรกพระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์

สุภาษิต 17

[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16] [17] [18] [19] [20] [21] [22] [23] [24] [25] [26] [27] [28] [29] [30] [31]

คำสั่งสอนเรื่องความดีกับความชั่วร้าย
17:1 เสบียงกรังหน่อยหนึ่งพร้อมกับความสงบที่นั่น ดีกว่าบ้านที่เต็มไปด้วยเครื่องบูชาทั้งหลายพร้อมกับการวิวาท
17:2 คนรับใช้ที่มีสติปัญญาจะปกครองเหนือบุตรชายที่ทำให้เกิดความละอาย และจะได้ส่วนแบ่งมรดกท่ามกลางพวกพี่น้อง
17:3 เบ้าหลอมมีไว้สำหรับเงิน และเตาถลุงมีไว้สำหรับทองคำ แต่พระเยโฮวาห์ทรงทดลองใจทั้งหลาย
17:4 คนที่กระทำความชั่วใส่ใจฟังริมฝีปากเท็จ และคนมุสาเงี่ยหูฟังลิ้นเหลวไหล
17:5 ผู้ใดก็ตามที่เย้ยหยันคนยากจนก็ตำหนิพระผู้สร้างของเขา และคนที่ยินดีเมื่อเกิดภัยพิบัติต่าง ๆ จะไม่มีโทษก็หามิได้
17:6 หลาน ๆ เป็นมงกุฎของคนชรา และสง่าราศีของบุตรทั้งหลายคือบิดาของพวกเขา
17:7 วาจาสละสลวยไม่เหมาะสำหรับคนโง่ฉันใด ริมฝีปากที่มุสายิ่งไม่เหมาะสำหรับประมุขฉันนั้น
17:8 ของกำนัลก็เป็นเหมือนอย่างเพชรพลอยล้ำค่าในสายตาของคนที่มีของกำนัลนั้น ไม่ว่ามันจะหันไปทางไหนก็ตาม มันก็เจริญรุ่งเรือง
17:9 คนที่ปิดบังการละเมิดก็เสาะหาความรัก แต่คนที่กล่าวเรื่องหนึ่งเรื่องใดซ้ำซากก็ทำให้เพื่อนสนิทแยกจากกัน
17:10 การตักเตือนเข้าไปในคนที่มีสติปัญญาลึกกว่าการเฆี่ยนคนโง่สักร้อยที
17:11 คนชั่วร้ายก็แสวงหาแต่การกบฏเท่านั้น ฉะนั้นผู้สื่อสารดุร้ายจะถูกส่งไปสู้เขา
17:12 ให้แม่หมีที่ลูก ๆ ของมันถูกขโมยไปพบกับคน ยังดีกว่าไปพบคนโง่ในความโง่ของเขา
17:13 คนใดก็ตามที่ทำความชั่วร้ายตอบแทนความดี ความชั่วร้ายจะไม่พรากไปจากบ้านของเขา
17:14 การเริ่มต้นของการวิวาทก็เหมือนอย่างเมื่อคนปล่อยน้ำให้ไหลออก ฉะนั้นจงเลิกเสียจากการโต้แย้งกันก่อนเกิดการยุ่งวุ่นวายกับการโต้แย้งกันนั้น
17:15 คนที่ช่วยให้คนชั่วร้ายเป็นฝ่ายถูกและคนที่ปรับโทษคนชอบธรรม ทั้งสองก็เป็นที่น่าสะอิดสะเอียนต่อพระเยโฮวาห์
17:16 ทำไมมีราคาในมือของคนโง่ที่จะได้สติปัญญา เมื่อเห็นแล้วว่าเขาไม่มีใจที่จะได้สติปัญญานั้น
17:17 มิตรสหายก็รักอยู่ทุกเวลา และพี่น้องก็เกิดมาเพื่อความทุกข์ยาก
17:18 คนที่ไร้ความเข้าใจก็ให้คำปฏิญาณ และกลายเป็นผู้ค้ำประกันต่อหน้าเพื่อนของตน
17:19 คนที่รักการวิวาทก็รักการละเมิด และคนที่ทำประตูบ้านของตนให้สูงก็แสวงการทำลาย
17:20 คนที่มีใจตลบตะแลงก็ไม่พบสิ่งดีใด ๆ และคนที่มีลิ้นดื้อรั้นก็ตกอยู่ในการประทุษร้าย
17:21 คนที่ให้กำเนิดคนโง่ ก็ทำให้เกิดความโศกเศร้าแก่ตนเอง และบิดาของคนโง่ไม่มีความชื่นบาน
17:22 ใจร่าเริงทำดีเหมือนอย่างยา แต่จิตใจที่แตกสลายทำให้กระดูกทั้งหลายแห้ง
17:23 คนชั่วรับสินบนจากอกเสื้อเพื่อผันแปรทางทั้งหลายแห่งความยุติธรรม
17:24 สติปัญญาอยู่ต่อหน้าคนที่มีความเข้าใจ แต่ตาของคนโง่อยู่ในที่สุดปลายแห่งแผ่นดินโลก
17:25 บุตรชายโง่เป็นที่โศกสลดแก่บิดาของเขา และเป็นความขมขื่นแก่สตรีที่คลอดเขา
17:26 ที่จะลงโทษคนชอบธรรมก็ไม่ดีด้วย หรือที่จะโจมตีบรรดาประมุขเพราะเหตุความเที่ยงตรง
17:27 คนที่มีความรู้ยับยั้งบรรดาถ้อยคำของตน และคนที่มีความเข้าใจก็มีจิตใจที่ยอดเยี่ยม
17:28 แม้แต่คนโง่ เมื่อเขานิ่งเสียก็นับว่าเป็นคนที่มีสติปัญญา และคนที่หุบริมฝีปากของตนก็นับว่าเป็นคนที่มีความเข้าใจ

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์ / Thai Bible King James Version

© 2006 Philip Pope