กลับหน้าแรกพระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์

มัทธิว 8

[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16] [17] [18] [19] [20] [21] [22] [23] [24] [25] [26] [27] [28]

คนโรคเรื้อนได้รับการรักษาให้หาย
8:1 เมื่อพระองค์เสด็จลงมาจากภูเขาแล้ว คนเป็นอันมากได้ติดตามพระองค์ไป
8:2 และดูเถิด คนโรคเรื้อนคนหนึ่งมาและนมัสการพระองค์ โดยทูลว่า “พระองค์เจ้าข้า ถ้าพระองค์จะโปรด พระองค์ทรงฤทธิ์สามารถทำให้ข้าพระองค์สะอาดได้”
8:3 และพระเยซูทรงยื่นพระหัตถ์ของพระองค์ออก และถูกต้องเขา โดยตรัสว่า “เราพอใจแล้ว ท่านจงสะอาดเถิด” และในทันใดนั้นโรคเรื้อนของเขาก็ถูกรักษาให้สะอาด
8:4 และพระเยซูตรัสกับเขาว่า “ท่านอย่าบอกเล่าให้ผู้ใดฟังเลย แต่จงไปตามทางของท่าน สำแดงตัวแก่ปุโรหิต และถวายเครื่องถวายที่โมเสสได้สั่งไว้ เพื่อเป็นพยานต่อคนทั้งหลาย”

ผู้รับใช้ของนายร้อยได้รับการรักษาให้หาย (ลก 7:1-10)
8:5 และเมื่อพระเยซูเสด็จเข้าไปในเมืองคาเปอรนาอุมแล้ว นายร้อยคนหนึ่งมาหาพระองค์ โดยอ้อนวอนพระองค์
8:6 และทูลว่า “พระองค์เจ้าข้า ผู้รับใช้ของข้าพระองค์นอนอยู่ที่บ้านป่วยเป็นอัมพาต ทนทุกข์เวทนาอย่างมาก”
8:7 และพระเยซูตรัสกับเขาว่า “เราจะมาและรักษาเขาให้หาย”
8:8 นายร้อยผู้นั้นตอบและทูลว่า “พระองค์เจ้าข้า ข้าพระองค์ไม่สมควรที่พระองค์จะเข้ามาอยู่ใต้ชายคาของข้าพระองค์ แต่ขอตรัสคำนั้นเท่านั้น และผู้รับใช้ของข้าพระองค์ก็จะได้รับการรักษาให้หาย
8:9 ด้วยว่าข้าพระองค์เป็นคนหนึ่งที่อยู่ใต้วินัยทหาร โดยมีพวกทหารอยู่ใต้บังคับบัญชาของข้าพระองค์ และข้าพระองค์กล่าวแก่คนนี้ว่า ‘จงไป’ และเขาก็ไป และแก่อีกคนหนึ่งว่า ‘จงมา’ และเขาก็มา และแก่ผู้รับใช้ของข้าพระองค์ว่า ‘จงทำสิ่งนี้’ และเขาก็ทำสิ่งนั้น”
8:10 เมื่อพระเยซูทรงได้ยินดังนั้น พระองค์ก็ประหลาดพระทัย และตรัสกับคนทั้งหลายที่ติดตามมาว่า “เรากล่าวความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า เราไม่พบความเชื่อที่ยิ่งใหญ่อย่างนี้เลย ไม่เลย ไม่พบในอิสราเอล
8:11 และเรากล่าวแก่ท่านทั้งหลายว่า คนเป็นอันมากจะมาจากทางทิศตะวันออกและทิศตะวันตก และจะเอนกายลงกันกับอับราฮัม และอิสอัค และยาโคบ ในอาณาจักรแห่งสวรรค์
8:12 แต่บรรดาลูกแห่งอาณาจักรจะถูกขับไล่ไสส่งออกไปในที่มืดภายนอก ที่นั่นจะมีการร้องไห้และการขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน”
8:13 และพระเยซูได้ตรัสกับนายร้อยผู้นั้นว่า “จงไปตามทางของท่านเถิด และท่านได้เชื่ออย่างไร ก็จะกระทำอย่างนั้นแก่ท่าน” และผู้รับใช้ของเขาได้รับการรักษาให้หายในชั่วโมงนั้นเอง

แม่ยายของเปโตรได้รับการรักษาให้หาย (มก 1:29-34; ลก 4:38-41)
8:14 และเมื่อพระเยซูเสด็จเข้ามาในบ้านของเปโตร พระองค์ก็ทอดพระเนตรเห็นแม่ยายของเปโตรนอน และป่วยเป็นไข้อยู่
8:15 และพระองค์ทรงสัมผัสมือของนาง และไข้นั้นก็ออกจากนาง และนางลุกขึ้น และปรนนิบัติเขาทั้งหลาย
8:16 เมื่อมาถึงเวลาเย็น เขาทั้งหลายพาคนเป็นอันมากมาหาพระองค์ ที่มีพวกผีเข้าสิง และพระองค์ก็ทรงขับวิญญาณเหล่านั้นออกด้วยคำตรัสของพระองค์ และทรงรักษาบรรดาคนที่เจ็บป่วยนั้นให้หาย
8:17 เพื่อสิ่งนี้จะสำเร็จซึ่งถูกกล่าวไว้โดยอิสยาห์ศาสดาพยากรณ์ ซึ่งกล่าวว่า ‘ท่านเองได้แบกความเจ็บไข้ของเราทั้งหลาย และหอบความเจ็บป่วยของพวกเราไป’
8:18 บัดนี้เมื่อพระเยซูทอดพระเนตรเห็นประชาชนเป็นอันมากมาล้อมพระองค์ไว้ พระองค์จึงตรัสสั่งให้ข้ามฟากไป

การเสียสละของผู้ที่เป็นสาวก (ลก 9:57-62)
8:19 และธรรมาจารย์คนหนึ่งมา และทูลพระองค์ว่า “อาจารย์เจ้าข้า ข้าพเจ้าจะตามท่านไป ไม่ว่าท่านไปทางไหน”
8:20 และพระเยซูตรัสกับเขาว่า “บรรดาสุนัขจิ้งจอกมีโพรงทั้งหลาย และนกเหล่านั้นแห่งฟ้าอากาศมีรังทั้งหลาย แต่บุตรมนุษย์ไม่มีที่ที่จะวางศีรษะของตน”
8:21 และอีกคนหนึ่งในพวกสาวกของพระองค์ทูลพระองค์ว่า “พระองค์เจ้าข้า ขอโปรดอนุญาตให้ข้าพระองค์ไป และฝังบิดาของข้าพระองค์ก่อน”
8:22 แต่พระเยซูได้ตรัสกับเขาว่า “จงตามเรามาเถิด และให้คนตายฝังคนตายของพวกเขาเองเถิด”

พายุสงบลงโดยคำตรัสของพระเยซู (มก 4:36-41; ลก 8:22-25)
8:23 และเมื่อพระองค์เสด็จลงเรือ พวกสาวกของพระองค์ก็ตามพระองค์ไป
8:24 และดูเถิด เกิดพายุใหญ่ในทะเล จนกระทั่งเรือลำนั้นถูกท่วมด้วยคลื่นทั้งหลาย แต่พระองค์บรรทมหลับอยู่
8:25 และพวกสาวกของพระองค์ได้มายังพระองค์ และปลุกพระองค์ โดยทูลว่า “พระองค์เจ้าข้า ขอโปรดช่วยพวกเราให้รอดพ้นเถิด พวกเรากำลังจะพินาศอยู่แล้ว”
8:26 และพระองค์ตรัสกับพวกเขาว่า “ทำไมท่านทั้งหลายจึงหวาดกลัว โอ พวกท่านผู้มีความเชื่อน้อย” แล้วพระองค์ทรงลุกขึ้น และห้ามลมทั้งหลายและทะเล และมีความสงบเงียบใหญ่ยิ่ง
8:27 แต่คนเหล่านั้นประหลาดใจมาก โดยกล่าวว่า “ท่านผู้นี้เป็นคนลักษณะใดกันหนอ จนแม้แต่ลมทั้งหลายและทะเลก็เชื่อฟังท่าน”

คนถูกผีสิงที่แดนเกอร์กาซี (มก 5:1-21; ลก 8:26-40)
8:28 และเมื่อพระองค์เสด็จมาถึงอีกฟากหนึ่งในแผ่นดินแห่งคนเกอร์กาซีแล้ว มีคนสองคนที่มีพวกผีเข้าสิงอยู่มาพบพระองค์ โดยออกมาจากบรรดาอุโมงค์ฝังศพ ดุร้ายยิ่งนัก จนไม่มีผู้ใดสามารถผ่านไปทางนั้นได้
8:29 และดูเถิด พวกผีร้องออกมา โดยทูลว่า “พวกเราเกี่ยวข้องอะไรกับพระองค์เล่า พระเยซู พระองค์ผู้ทรงเป็นพระบุตรของพระเจ้า พระองค์มาที่นี่เพื่อจะทรมานพวกเราก่อนเวลานั้นหรือ”
8:30 และห่างออกไปพอสมควรจากพวกเขามีสุกรฝูงใหญ่กำลังหากินอยู่
8:31 ดังนั้น ผีเหล่านั้นจึงอ้อนวอนพระองค์ โดยทูลว่า “ถ้าพระองค์ขับพวกเราออก ก็ขออนุญาตให้พวกเราออกไปอยู่ในสุกรฝูงนั้นเถิด”
8:32 และพระองค์ได้ตรัสแก่ผีเหล่านั้นว่า “จงไปเถอะ” และเมื่อผีเหล่านั้นออกมาแล้ว พวกมันก็ไปเข้าสิงอยู่ในสุกรฝูงนั้น และดูเถิด สุกรทั้งฝูงนั้นก็วิ่งอย่างรุนแรงจากหน้าผาชันลงไปในทะเล และตายในน้ำเหล่านั้น
8:33 และคนทั้งหลายที่เลี้ยงฝูงสุกรนั้นก็หนีไป และไปตามทางของพวกเขาเข้าไปในนคร และเล่าทุกสิ่ง และสิ่งที่เกิดขึ้นแก่คนทั้งสองที่เคยมีพวกผีเข้าสิงอยู่นั้น
8:34 และดูเถิด คนทั้งนครออกมาเพื่อจะพบพระเยซู และเมื่อพวกเขาเห็นพระองค์แล้ว พวกเขาก็อ้อนวอนพระองค์ ขอให้พระองค์ออกไปเสียจากบรรดาเขตแดนของพวกเขา

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์ / Thai Bible King James Version

© 2006 Philip Pope