โรม 10 [1]
[2]
[3]
[4]
[5]
[6]
[7]
[8]
[9]
[10]
[11]
[12]
[13]
[14]
[15]
[16]
ชนชาติอิสราเอลไม่รู้จักความชอบธรรม
10:1 พี่น้องทั้งหลาย ความปรารถนาแห่งใจของข้าพเจ้าและคำอธิษฐานต่อพระเจ้าเพื่อคนอิสราเอลนั้น คือขอให้เขาทั้งหลายรอด
10:2 ด้วยว่าข้าพเจ้าเป็นพยานให้พวกเขาว่า พวกเขามีความกระตือรือร้นในเรื่องพระเจ้า แต่ไม่ได้เป็นตามความรู้
10:3 เพราะว่าพวกเขาขาดความรู้เกี่ยวกับความชอบธรรมของพระเจ้า และโดยที่พยายามจะตั้งความชอบธรรมของตนเอง จึงไม่ยอมให้พวกเขาเองอยู่ใต้อำนาจของความชอบธรรมของพระเจ้า
10:4 เพราะว่าพระคริสต์ทรงเป็นจุดจบของพระราชบัญญัติ เพื่อความชอบธรรมแก่ทุกคนที่เชื่อ
10:5 เพราะว่าโมเสสได้บรรยายถึงความชอบธรรมซึ่งมาโดยพระราชบัญญัติว่า มนุษย์คนใดซึ่งกระทำสิ่งเหล่านั้นจะดำรงชีวิตโดยการกระทำเหล่านั้น
ความรอดอันไม่คิดค่าสำหรับทุกคนที่เชื่อในพระคริสต์
10:6 แต่ความชอบธรรมซึ่งมาโดยความเชื่อนั้น กล่าวอย่างนี้ว่า อย่าพูดในใจของเจ้าว่า ผู้ใดจะขึ้นไปยังสวรรค์ (คือเพื่อจะนำพระคริสต์ลงมาจากเบื้องบน)
10:7 หรือ ผู้ใดจะลงไปยังที่ลึก (คือเพื่อจะนำพระคริสต์ขึ้นมาจากความตายอีก)
10:8 แต่ความชอบธรรมนั้นกล่าวว่าอะไร ถ้อยคำนั้นอยู่ใกล้ท่าน คืออยู่ในปากของท่านและอยู่ในใจของท่าน คือถ้อยคำแห่งความเชื่อซึ่งพวกเราประกาศอยู่นั้น
10:9 คือว่าถ้าท่านจะยอมรับพระเยซูเจ้าด้วยปากของท่าน และจะเชื่อในใจของท่านว่าพระเจ้าได้ทรงชุบพระองค์ให้เป็นขึ้นมาจากความตาย ท่านจะรอด
10:10 เหตุว่าด้วยใจมนุษย์จึงเชื่อไปสู่ความชอบธรรม และด้วยปากเขาจึงยอมรับไปสู่ความรอด
10:11 เพราะพระคัมภีร์กล่าวว่า ผู้ใดก็ตามที่เชื่อในพระองค์นั้นจะไม่อับอาย
10:12 เหตุว่าไม่มีความแตกต่างกันระหว่างพวกยิวและพวกกรีก ด้วยว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าองค์เดียวกันซึ่งทรงอยู่เหนือทุกคน โปรดอย่างบริบูรณ์แก่ทุกคนที่ร้องทูลต่อพระองค์
10:13 เพราะว่า ผู้ใดก็ตามที่จะร้องออกพระนามขององค์พระผู้เป็นเจ้าก็จะรอด
ความสำคัญของผู้ประกาศข่าวประเสริฐ
10:14 แล้วเขาทั้งหลายจะร้องทูลต่อพระองค์ในผู้ซึ่งพวกเขายังไม่เชื่ออย่างไรได้ และเขาทั้งหลายจะเชื่อในพระองค์ผู้ซึ่งพวกเขายังไม่เคยได้ยินอย่างไรได้ และเขาทั้งหลายจะได้ยินโดยปราศจากผู้ประกาศอย่างไรได้
10:15 และเขาทั้งหลายจะประกาศอย่างไรได้นอกจากว่าพวกเขาถูกส่งออกไป ตามที่มีเขียนไว้แล้วว่า เท้าของคนเหล่านั้นที่ประกาศข่าวประเสริฐแห่งสันติสุข และนำข่าวประเสริฐแห่งสิ่งทั้งหลายที่ดีมา ก็งามสักเท่าใด
10:16 แต่พวกเขาทุกคนไม่ได้เชื่อฟังข่าวประเสริฐนั้น เพราะท่านอิสยาห์กล่าวว่า พระองค์เจ้าข้า ใครเล่าได้เชื่อสิ่งที่ได้ยินจากพวกเรา
10:17 ฉะนั้นความเชื่อจึงมาโดยการได้ยิน และการได้ยินก็มาโดยพระวจนะของพระเจ้า
10:18 แต่ข้าพเจ้ากล่าวว่า เขาทั้งหลายไม่ได้ยินหรือ ใช่แล้ว อย่างแท้จริง เสียงของพวกเขาออกไปทั่วแผ่นดินโลก และบรรดาถ้อยคำของพวกเขาไปถึงที่สุดปลายพิภพ
10:19 แต่ข้าพเจ้ากล่าวว่า คนอิสราเอลไม่ได้ทราบหรือ ตอนแรกโมเสสกล่าวว่า เราจะยั่วยุพวกเจ้าให้ริษยาโดยคนเหล่านั้นที่ไม่ใช่ชนชาติหนึ่งชนชาติใด และโดยประชาชาติที่โฉดเขลา เราจะทำให้พวกเจ้าโมโห
10:20 แต่ท่านอิสยาห์กล้าหาญมากและกล่าวว่า เราได้ถูกพบโดยคนเหล่านั้นที่มิได้แสวงหาเรา เราได้ปรากฏแก่คนเหล่านั้นที่มิได้ถามหาเรา
10:21 แต่แก่คนอิสราเอล ท่านกล่าวว่า ตลอดวันเราได้ยื่นมือทั้งสองของเราออกต่อชนชาติหนึ่งซึ่งไม่เชื่อฟังและมักกบฏ
พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์ / Thai Bible King James Version
© 2006 Philip Pope