กลับหน้าแรกพระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์

อิสยาห์ 14

[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16] [17] [18] [19] [20] [21] [22] [23] [24] [25] [26] [27] [28] [29] [30] [31] [32] [33] [34] [35] [36] [37] [38] [39] [40] [41] [42] [43] [44] [45] [46] [47] [48] [49] [50] [51] [52] [53] [54] [55] [56] [57] [58] [59] [60] [61] [62] [63] [64] [65] [66]

การรวบรวมคนอิสราเอลในอนาคต
14:1 เพราะพระเยโฮวาห์จะทรงมีพระเมตตาต่อยาโคบ และยังจะทรงเลือกอิสราเอล และจะทรงตั้งเขาทั้งหลายไว้ในแผ่นดินของพวกเขาเอง และพวกคนแปลกหน้าจะสมทบกับพวกเขา และพวกเขาจะติดสนิทอยู่กับวงศ์วานของยาโคบ
14:2 และประชากรนั้นจะรับพวกเขาไว้ และนำพวกเขามายังสถานที่ของพวกเขา และวงศ์วานแห่งอิสราเอลจะยึดครองพวกเขาในแผ่นดินของพระเยโฮวาห์ ให้เป็นทาสชายและทาสหญิง และเขาทั้งหลายจะจับพวกเขาให้เป็นเชลย ผู้ซึ่งเขาทั้งหลายเคยเป็นเชลยของพวกเขา และเขาทั้งหลายจะปกครองเหนือผู้ที่เคยบีบบังคับเขาทั้งหลาย
14:3 และต่อมาในวันที่พระเยโฮวาห์จะประทานการหยุดพักให้เจ้าจากความเศร้าโศกของเจ้า และจากความกลัวของเจ้า และจากงานหนักซึ่งเจ้าเคยถูกบังคับให้กระทำ
14:4 ที่เจ้าจะยกคำภาษิตนี้ต่อกษัตริย์แห่งบาบิโลน และกล่าวว่า “ผู้บีบบังคับก็หยุดไปแล้วหนอ กรุงทองคำก็หยุดไปแล้วหนอ
14:5 พระเยโฮวาห์ได้ทรงหักไม้พลองของคนชั่ว และคทาของบรรดาผู้ปกครอง
14:6 ผู้ซึ่งได้ตีประชากรนี้ด้วยความพิโรธ ด้วยการตีอย่างไม่หยุดยั้ง ผู้ซึ่งได้ปกครองบรรดาประชาชาติในความโกรธ ถูกข่มเหงเสียแล้ว และไม่มีผู้ใดยับยั้ง

ความสงบสุขทั่วโลกในยุค 1,000 ปี
14:7 แผ่นดินโลกทั้งสิ้นก็พักและสงบอยู่ เขาทั้งหลายโพล่งออกมาด้วยร้องเพลง
14:8 ใช่แล้ว บรรดาต้นสนสามใบเปรมปรีดิ์เพราะเจ้า และบรรดาต้นสนซีดาร์แห่งเลบานอน โดยกล่าวว่า ‘ตั้งแต่เจ้าตกต่ำลง ก็ไม่มีผู้โค่นขึ้นมาต่อสู้พวกเราแล้ว’

ปฏิปักษ์ต่อพระคริสต์ถูกทิ้งลงในนรก (ดนล 7:8; วว 19:20)
14:9 นรกจากเบื้องล่างก็สั่นสะเทือนเพื่อเจ้าเพื่อต้อนรับเจ้าในการมาของเจ้า มันปลุกปั่นคนตายเพื่อเจ้า คือบรรดาพวกหัวหน้าแห่งแผ่นดินโลก มันทำให้บรรดาผู้ที่เป็นกษัตริย์แห่งประชาชาติทั้งหลายลุกขึ้นมาจากพระที่นั่งทั้งหลายของพวกเขา
14:10 พวกเขาทุกคนจะพูด และกล่าวแก่เจ้าว่า ‘เจ้ากลายเป็นคนอ่อนเปลี้ยเหมือนอย่างพวกเราด้วยหรือ เจ้ากลายเป็นเหมือนอย่างพวกเราหรือ’
14:11 ความโอ่อ่าของเจ้าถูกนำลงมาถึงแดนคนตาย และเสียงแห่งบรรดาพิณใหญ่ของเจ้า ตัวหนอนปูอยู่ใต้ตัวเจ้า และตัวหนอนทั้งหลายปกคลุมตัวเจ้า

ซาตานพูดผ่านปฏิปักษ์ต่อพระคริสต์ที่ล้มลงแล้ว
14:12 เจ้าตกลงมาจากสวรรค์แล้วซิ โอ ลูซีเฟอร์เอ๋ย โอรสแห่งรุ่งอรุณ เจ้าถูกตัดลงมาสู่พื้นดินเสียแล้วหนอ ผู้ซึ่งได้กระทำให้บรรดาประชาชาติตกต่ำน่ะ
14:13 เพราะเจ้าได้กล่าวในใจของเจ้าว่า ‘ข้าจะขึ้นไปยังสวรรค์ ข้าจะยกพระที่นั่งของข้าให้อยู่เหนือดวงดาวทั้งหลายของพระเจ้า ข้าจะนั่งบนขุนเขาแห่งชุมนุมชนด้วย ในด้านทั้งหลายแห่งทางทิศเหนือ
14:14 ข้าจะขึ้นไปเหนือความสูงทั้งหลายของหมู่เมฆ ข้าจะเป็นเหมือนองค์ผู้สูงสุด’
14:15 แต่เจ้าจะถูกนำลงมาสู่นรก ยังที่ลึกทั้งหลายของแดนคนตาย
14:16 บรรดาผู้ที่เห็นเจ้าจะเพ่งดูเจ้า และจะพิจารณาเจ้า โดยกล่าวว่า ‘ชายคนนี้หรือที่ได้ทำให้แผ่นดินโลกสั่นสะเทือน ที่ได้เขย่าราชอาณาจักรทั้งหลาย
14:17 ที่ได้กระทำให้แผ่นดินโลกเป็นเหมือนถิ่นทุรกันดาร และได้ทำลายนครทั้งหลายแห่งแผ่นดินโลกเสีย ที่ไม่ได้เปิดบ้านของเหล่านักโทษของเขา’

การล่มสลายของกรุงบาบิโลนกับอาณาจักรของอัสซีเรีย (วว 18:1-24)
14:18 บรรดากษัตริย์ของประชาชาติทั้งหลาย คือพวกเขาทุกคน นอนอยู่ในสง่าราศี ทุกคนในบ้านของตนเอง
14:19 แต่เจ้าถูกเหวี่ยงออกไปจากหลุมศพของเจ้า เหมือนอย่างกิ่งที่น่ารังเกียจ และเหมือนอย่างเสื้อผ้าของคนเหล่านั้นที่ถูกฆ่า ที่ถูกแทงทะลุด้วยดาบ ซึ่งลงไปยังกองหินทั้งหลายของแดนคนตาย เหมือนอย่างซากศพที่ถูกเหยียบย่ำอยู่ใต้ฝ่าเท้า
14:20 เจ้าจะไม่ถูกนำไปอยู่ร่วมกับพวกเขาในการฝังศพ เพราะเจ้าได้ทำลายแผ่นดินของเจ้า และได้สังหารประชาชนของเจ้าแล้ว ‘เชื้อสายของพวกคนทำความชั่วร้ายจะไม่มีวันมีชื่อเสียง
14:21 จงเตรียมการสังหารสำหรับลูก ๆ ของเขาเถิด เพราะเหตุความชั่วช้าแห่งบิดาทั้งหลายของพวกเขา เพื่อเขาทั้งหลายจะไม่ลุกขึ้น หรือครอบครองแผ่นดิน หรือกระทำให้พื้นแผ่นดินโลกเต็มไปด้วยนครต่าง ๆ’”
14:22 “เพราะเราจะลุกขึ้นสู้กับพวกเขา” พระเยโฮวาห์จอมโยธาตรัส “และตัดออกจากบาบิโลนทั้งชื่อนั้น และคนที่เหลืออยู่ และลูกชาย และหลานชาย” พระเยโฮวาห์ตรัสดังนี้แหละ
14:23 “เราจะกระทำให้บาบิโลนเป็นกรรมสิทธิ์ของอีกาบ้านเช่นกัน และสระน้ำทั้งหลาย และเราจะกวาดกรุงนั้นด้วยไม้กวาดแห่งการทำลาย” พระเยโฮวาห์จอมโยธาตรัสดังนี้แหละ
14:24 พระเยโฮวาห์จอมโยธาได้ทรงปฏิญาณไว้ โดยตรัสว่า “แน่นอนเรากะแผนงานไว้อย่างไร ก็จะเป็นไปอย่างนั้น และเราได้มุ่งหมายไว้อย่างไร ก็จะเกิดขึ้นอย่างนั้น
14:25 เพื่อเราจะตีคนอัสซีเรียผู้นั้นในแผ่นดินของเราให้ย่อยยับไป และบนบรรดาภูเขาของเราก็จะเหยียบย่ำเขาไว้ใต้ฝ่าเท้า แล้วแอกของเขานั้นจะพรากไปจากเขาทั้งหลาย และภาระของเขานั้นไปเสียจากบ่าของเขาทั้งหลาย”
14:26 นี่เป็นความมุ่งหมายที่มุ่งหมายไว้ต่อแผ่นดินโลกทั้งสิ้น และนี่เป็นพระหัตถ์ซึ่งเหยียดออกเหนือประชาชาติทั้งสิ้น
14:27 เพราะพระเยโฮวาห์จอมโยธาทรงมุ่งหมายไว้แล้ว และผู้ใดเล่าจะทำให้ความมุ่งหมายนั้นยกเลิกเสียได้ และพระหัตถ์ของพระองค์เหยียดออกแล้ว และผู้ใดจะหันพระหัตถ์นั้นกลับได้

การบีบบังคับและปัญหาต่าง ๆ ที่จะมาสู่อิสราเอล
14:28 ในปีที่กษัตริย์อาหัสได้สิ้นพระชนม์ ภาระนี้มีมาว่า
14:29 “เจ้าอย่าเปรมปรีดิ์ไปเลย แผ่นดินปาเลสไตน์ทั้งหมดเอ๋ย เพราะว่าไม้เรียวของผู้ที่ได้ตีเจ้านั้นหักเสียแล้ว เพราะจากรากเหง้าของงู งูทับทางจะออกมา และผลของมันจะเป็นงูพิษ
14:30 และลูกหัวปีของคนยากจนจะหากิน และคนขัดสนจะนอนลงในความปลอดภัย และเราจะฆ่ารากเหง้าของเจ้าด้วยการกันดารอาหาร และท่านจะสังหารคนที่เหลืออยู่ของเจ้าเสีย
14:31 จงพิลาปร่ำไห้ซิ โอ ประตูเมืองเอ๋ย จงร้องไห้ โอ กรุงเอ๋ย เจ้า แผ่นดินปาเลสไตน์ทั้งหมดเอ๋ย ถูกละลายเสียแล้ว เพราะควันอันหนึ่งจะออกมาจากทางทิศเหนือ และจะไม่มีใครอยู่คนเดียวในเวลาทั้งหลายที่ถูกกำหนดไว้ของเขา”
14:32 แล้วคนหนึ่งคนใดจะตอบเหล่าทูตของประชาชาตินั้นว่าอะไร ก็ว่า “พระเยโฮวาห์ได้ทรงสถาปนาศิโยน และคนยากจนแห่งประชากรของพระองค์จะวางใจในที่นั้น”

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์ / Thai Bible King James Version

© 2006 Philip Pope